πολύ κοντά

Σ΄ αναζήτησα ανάμεσα στις μηλιές,

στις δαντελωτές πέτρες των μητροπόλεων

σ΄ ένιωσα τόσο αδύνατο,

ενώ ζητούσες μιαν ασπίδα.

Μούγνεψες μέσα από την καταιγίδα,

μέσα απ΄ τη βροχή,

για να γαληνέψω Σ΄ αναζητούσα.

Με γυμνά πόδια βάδιζες, Κύρε,

σε σκονισμένες στράτες,

δεν κάτεχα πώς να Σ΄ αναζητήσω σ΄ αυτές.

Κάθισες δίπλα στο φρέαρ

κι εγώ προσπέρασα.

Κανείς, ανάμεσα στα μνήματα,

ανάμεσα στους θρήνους της θύελλας.

Πού να σε βρω, Κύριε,

σε ποιο δρομί, σε ποιες λέξεις;

Το δειλινό γύρισα ν΄ αναπαυτώ

με μάτια δακρυσμένα,

με πρόσωπο σκαμμένο.

Σ΄ ένα σύννεφο φωτός με περίμενες.

Lydia Staniloae: Πολύ κοντά

Θεολογικά Ασματα