Η συνεργία

 

Όλο το σύμπαν υπηρετεί τα σχέδιά σου
όταν εγκαταλείπεις κάθε προσδοκία.

Χωρίς τη βίαιη προσ-πάθεια
όλα βρίσκουν το δρόμο τους.

Το καλύτερο γίνεται μόνο του
όταν πια τίποτα δεν περιμένεις.

 

Ο φόβος της μοναξιάς 14/06/03

Τις πέτρινες στιγμές
πλησιάζει ο θάνατος.
Σκοτεινός και βαρύς
σκεπάζει με τρόμο τη μοναξιά μας.

Πόσο μεγάλο είναι το κόστος της αλήθειας;
και πόσο κοντά στην αλήθεια η ποίηση;

Φοβάμαι …
τώρα που γέμισε ανασφάλεια
το σωσίβιο του λόγου.

Η Απουσία

Κύριε μη μου δώσεις τη Χάρη Σου.

Κράτησέ με στην Εκκλησία Σου

ακόμη και όταν δεν έχω αίσθηση της Παρουσίας Σου.

Ελευθέρωσέ με από κάθε μάταιη προσδοκία.

Μάθε με να ζω χωρίς να περιμένω

τίποτα.

Μάθε με να ζω στη νύχτα της Απουσίας Σου.

 

Η Αλήθεια 6/12/03

Η αλήθεια κρύβεται πίσω απ' τα βλέφαρα.

Κάποτε, προβάλλεται παραβολικά,
στα πέπλα της οδύνης
μα αποφεύγουμε να την δούμε
για να μην διαρραγούν
οι επισφαλείς ισορροπίες μας.

 

Το Νόημα 12-12-03

Χίλιες μέρες άγονου βασανισμού
λυμαίνονται τις δυνατότητες της αιωνιότητας.

Το ίδιο μοτίβο της μοναξιάς
στα νύχια της ματαιότητας.

Στην παραφορά του έρωτα
παρακαλώ το θάνατο
να τελειώσει
την ανία τη χρονικότητας.

Ένα θάνατο
να στεφανώσει τον πόνο
με δόξα ερωτική.

Ένα μεγάλο τέλος να δωριθεί
σφραγισμένο με έσχατο νόημα.

Μετά τον κόσμο
και τις χλιαρές του παρηγορίες
ανατέλλει ο δρόμος του σταυρού.
Φανερώνεται η έκταση του κενού και η
αγωνία της Απουσίας.

Στο πάθος του έρωτα
η Χάρη της αβεβαιότητας.

Κούραση οι αποξηραμένες αλήθειες.
Στη φωτιά να σβήσω λαχτάρησα ή
να χαθώ στην παγωνιά του πρωινού.

 

Η αύρα της αλήθειας 16-12-03

Την αύρα της αλήθειας
ακούω γλυκά στη σιωπή,
μετά απ' τον πικρό
παφλασμό των γεγονότων.

 

Η φωτογραφία μια μέρας

Ένα σαλιγκάρι
ακίνητο σκαρφαλώνει
το πλατύσκαλο.

Ο Μανόλης
κουβαλά και πάλι
την τρέλα του
στο ψυχιατρείο.

Οι Αμερικάνοι
ελευθερώνουν τον Σαντάμ
απ' τη σκοτεινή του τρύπα.

Τα κύματα
χτυπούν δυνατά
το Ενετικό λιμάνι.

Ένα γυφτάκι
ζητιανεύει την ανθρωπιά μας.

Τα στολίδια στους δρόμους
προμηνύουν ψεύτικα Χριστούγεννα.

Η μοναξιά μεγαλώνει.

Σιωπή και δόξα
στο χορό των γεγονότων.
Τιμή σε αυτό που Είναι και γίνεται.

Αγάπη και αποδοχή στη ροή
την ελεύθερη του σύμπαντος.

 

Ανάγκη Τελειώσεως

Εγκατέλειψε τον παλαιό του εαυτό
όπως το φίδι το παλιό του δέρμα.

Πήρε τη μορφή του Αγγέλου
όπως το σκουλήκι τη μορφή της πεταλούδας.

Γέννησε την αγάπη όπως
η έγκυος το παιδί της.

Κατέβηκε μέσα του η Αγία Ταπείνωση
όπως το γάλα στους μαστούς της λεχώνας.

Δεν μπόρεσε να ξεφύγει
απ' την Αλήθεια.
Τελέστηκε μέσα του ο αγιασμός.
Τον καταδίωξε το έλεος
και τον ανάγκασε να γίνει όλος φως.

Το μήνυμα

Όταν έλθει η ώρα ακόμη και οι πέτρες σηκώνουν ύμνο
και μαρτυρούν το μυστικό.

Έρως θανάτου

Αέναη επιστροφή της οδύνης.
η κραυγή του κενού
πόνος ριζικής μοναξιάς.
Όχι άρρωστος πόνος αλλά
ξεχείλισμα οδύνης συμπαντικής.
Αρχέγονη, υπαρξιακή διαμαρτυρία
τρόμος της εσωτερικής ζωής
στο αλλότριο σύμπαν

Μετά από πολλά κύματα
έφτασε ο δείκτης
το τέλος του χρόνου.
Κοντά στην έξοδο
η ζωή που γέρασε
προσδοκά με
άγρια χαρά
και φόβο
το θάνατο.

Τώρα που τέλειωσαν οι νέοι καρποί
κι είναι όλα ίδια
δεν έμεινε έρωτας και αγωνία
παρά μόνο για το θάνατο.

Πρόσφερε απλόχερα η ζωή
μισό αιώνα
χαράς και οδύνης.
Και τώρα
ένα τέλος
της μένει.
Ν’ ανθίσει νόημα
ή να βυθισθεί στο μηδέν.