Χαιρετισμοί στην Οσία Θεοδώρα Μυροβλύτιδα

                                   

 

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω. 
Τη Θεοδώρα τη Οσία ύμνον άσωμεν
Τη δοξασάση τον Θεόν βίου λαμπρότητι
Και θεόθεν επαξίως θαυμαστωθείση˙

Αναβλύζει γαρ ιάματα σωτήρια
Και λυτρούται πειρασμών και περιστάσεων
Τους κραυγάζοντας, χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Άγγελος εν ασκήσει, αληθώς ανεδείχθης, Οσία Θεοδώρα εν κόσμω˙ (εκ γ’) και ταις αγγελικαίς δωρεαίς, καταφαιδρύνεις πιστών την διάνοιαν˙ διο την πολιτείαν σου, θαυμάζοντες αναβοώμεν˙
Χαίρε δι’ ης ο Χριστός αινείται
Χαίρε δι’ ης ο εχθρός σοβείται
Χαίρε της Αιγίνης το άγιον βλάστημα
Χαίρε της αγάπης της θείας θησαύρισμα
Χαίρε ύψος ταπεινώσεως δι’ αγώνων ευαγών
Χαίρε βάθος καθαρότητος δι’ ιδρώτων ιερών
Χαίρε ότι του κόσμου τα τερπνά απηρνήσω
Χαίρε ότι εν πόνοις ιεροίς ηγωνίσω
Χαίρε φωτός δοχείον πολύτιμον
Χαίρε Χριστού οσφράδιον τίμιον
Χαίρε δι’ ης κατεβλήθη ο όφις
Χαίρε δι’ ης εδοξάσθη ο Κτίστης.
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Βλέμμα το της ψυχής σου, ανατείνασα άνω, παρείδες την του κόσμου απάτην, και γνώμη θεολήπτω σεμνή, ακολουθήσαι Κυρίω προέκρινας˙ εντεύθεν τω νυμφίω σου, Θεοδώρα πίστει εβόας˙
Αλληλούϊα.
Γνούσα την της ψυχής σου, προθυμίαν η Άννα, και έφεσιν θερμήν Θεοδώρα, την θείαν ενδύει σε στολήν, δι’ ης εχθρού την ισχύν απεγύμνωσας˙ διο σε μακαρίζοντες, βοώμέν σοι εν ευφροσύνη˙
Χαίρε Χριστού τω πόθω τρωθείσα
Χαίρε εχθρού το κράτος σοβούσα
Χαίρε των γηΐνων την σχέσιν μισήσασα
Χαίρε των Αγγέλων τον βίον ποθήσασα
Χαίρε άνθος ευωδέστατον ριζουχίας εκλεκτής
Χαίρε δένδρον το κατάκαρπον εναρέτου αγωγής
Χαίρε ότι Κυρίω ολικώς υπετάγης
Χαίρε ότι θεόφρων εν ασκήσει εφάνης
Χαίρε παθών αχλύν διαλύσασα
Χαίρε εχθρών το θράσος αισχύνασα
Χαίρε πυρσός ουρανίου αγάπης
Χαίρε ηθών ψυχοτρόφων εργάτις.
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Δύναμιν δεχομένη, εκ Θεού Θεοδώρα, διέλυες εχθρού την κακίαν, και εν ασθενεία της σαρκός, προς ασκητικά εχώρεις παλαίσματα, των κάτω μεν μακρύνουσα τω δε Σωτήρι εκβοώσα˙
Αλληλούϊα.
Έλαμψας εν ασκήσει, πρακτικής πολιτείας, νεκρώσασα σαρκός τας ορέξεις, και εν χορεία Μοναζουσών, τύπον σεαυτήν εν πάσι παρέστησας, εναρέτων πράξεων, η παρ’ ημών υμνουμένη˙
Χαίρε ο τύπος της εγκρατείας
Χαίρε ο άνθραξ της προθυμίας
Χαίρε πολιτείας οσίας υπόδειγμα
Χαίρε θεόφρων γυναικών διάδημα
Χαίρε στήλη απερίτρεπτος αρετών ασκητικών
Χαίρε βέλος το πρηστήριον κατ’ εχθρών των νοητών
Χαίρε ότι Οσίων τη χορεία εκλάμπεις
Χαίρε ότι εν πόνοις καρτερόφρων εφάνης
Χαίρε παθών τας ορμάς νεκρώσασα
Χαίρε ζωήν την άληκτον φαίνουσα
Χαίρε εικών αληθούς καρτερίας
Χαίρε λαμπάς πολιτείας αγίας
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Ζήλω πυρπολουμένη, των κρειττόνων Οσία, εχώρεις ακλινώς προς τα πρόσω, και τας μεθοδείας του εχθρού, υπακοή και συνέσει απέκρουες˙ εντεύθεν θείας χάριτος, επλήσθης τω Χριστώ εκβοώσα˙
Αλληλούϊα.
Ήνεγκας μακαρία, στερροτάτη καρδία, καθάπερ εντολήν ουρανίαν, την επιτίμησιν αληθώς, και μακροτάτην σιωπήν διήνησας˙ διο σου την στερρότητα, αγάμενοι θερμώς βοώμεν˙
Χαίρε θεσμών της ύλης λυθείσα
Χαίρε καλών αΰλων πλησθείσα
Χαίρε σιωπήν μακροτάτην ανύσασα
Χαίρε την φωνήν του Βελίαρ φιμώσασα
Χαίρε λίθος αδαμάντινος αληθούς υπακοής
Χαίρε πέτρα απαράθραυστος αρραγούς υπομονής
Χαίρε ότι υψώθης απαθείας προς ύψος
Χαίρε ότι εδέξω αφθαρσίας το στέφος
Χαίρε σεπτών Αγγέλων εφάμιλλε
Χαίρε κλεινών Οσίων ομόσκηνε
Χαίρε σεμνών Μοναστριών λαμπρότης
Χαίρε στερρών Ασκητικών φαιδρότης
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Θαυμαστή ανεδείχθης, αρετών τη ασκήσει, και πάση συντονία οσία, και την χορείαν Μοναζουσών, παιδεύεις Θεοδώρα προς τα κρείττονα, οικείω υποδείγματι, αναβοώσα τω Κυρίω˙
Αλληλούϊα.
Ίχνεσιν επομένη, των Αγίων Μαρτύρων, την τούτων επεδείξω ανδρείαν˙ και οίάπερ θάλψιν μυστικήν, τον δριμύτατον κρυμόν καθυπέμεινας˙ ένθεν πάντας εξέπληξας, του εκβοάν σοι Θεοδώρα˙
Χαίρε πυρός αΰλου δοχείον
Χαίρε φλογός της θείας αγγείον
Χαίρε ευανδρείας λαμπρά υποτύπωσις
Χαίρε φυσικής ασθενείας επίρρωσις
Χαίρε ότι στερρώς ήνεγκας τον ανύποιστον κρυμόν
Χαίρε ότι καταβέβληκας τον αντίπαλον εχθρόν
Χαίρε του Παρακλήτου καθαρώτατον σκεύος
Χαίρε του βροτοκτόνου αναιρούσα το μένος
Χαίρε Χριστού υπέρτιμον σκήνωμα
Χαίρε παθών παντοίων το έκπτωμα
Χαίρε σεμνή Θεοδώρα Οσία
Χαίρε γυνή θεοφόρε αγία
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Κόσμος θείος ωράθης, γυναικών μονοτρόπων, εν πόνοις αριστεύσασα θείοις˙ εντεύθεν στέφανον φαεινόν, τη κορυφή σου ορά κατερχόμενον, η ευλαβής Μονάστρια, Θεοδώρα και ανεβόα˙
Αλληλούϊα.
Λάμπουσα Θεοδώρα, απαθείας τη αίγλη, ως έχουσα ισάγγελον βίον, Αγγελικών ήκουσας φωνών, υμνολογούντων Θεόν τον τρισάγιον˙ διο την σην λαμπρότητα, γεραίροντες Μήτερ βοώμεν˙
Χαίρε ισάγγελος εν τω βίω
Χαίρε θεόληπτος εν τω τρόπω
Χαίρε των Αγγέλων φωνής επακούσασα
Χαίρε τω Κυρίω οσίως δουλεύσασα
Χαίρε λύχνος παμφαέστατος ουρανίων δωρεών
Χαίρε μύστις θεοδίδακτος αρετών ασκητικών
Χαίρε Θεσσαλονίκης νοητή δαδουχία
Χαίρε Ορθοδοξίας μυστική ευκληρία
Χαίρε Θεού οσία θεράπαινα
Χαίρε ζωής αγίας διάγραμμα
Χαίρε χαράς κοινωνούσα της θείας
Χαίρε εχθρού αναιρούσα παγίδας
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Μεγαλύνασα Μήτερ, πολιτεία αγία, τον πάντων Ποιητήν και Σωτήρα, εμεγαλύνθης παρ’ αυτού, εν σημείοις και θαυμάτων δυνάμεσι, παρέχουσα ιάματα, Θεοδώρα τοις εκβοώσιν˙
Αλληλούϊα.
Νεκρωκθείσα τω κόσμω, εν Θεώ τω Σωτήρι, Οσία θεοτίμητε έζης˙ και μεταστάσα προς ουρανούς, της αιωνίου ζωής κατηξίωσαι, υπέρ ημών πρεσβεύουσα, των εκβοώντων σοι απαύστως˙
Χαίρε Αγγέλων η συμπολίτης
Χαίρε το κλέος Θεσσαλονίκης
Χαίρε των θαυμάτων την χάριν πλοτήσασα
Χαίρε των δαιμόνων την λύμην ολέσασα
Χαίρε άμπελος περκάζουσα βότρυν θείων αρετών
Χαίρε κρήνη η βλυστάνουσα ύδωρ θείων δωρεών
Χαίρε ότι μετέστης προς ουράνιον λήξιν
Χαίρε ότι παρέχεις παθημάτων την λύσιν
Χαίρε Χριστού ορώσα την έλλαμψιν
Χαίρε εχθρού πατούσα την έπαρσιν
Χαίρε ζωής μετασχούσα του ξύλου
Χαίρε φωτός εντρυφώσα του θείου
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Ξένον θαύμα ωράθη, οπηνίκα Οσία, απέδως σου το πνεύμα Κυρίω˙ το γαρ πρόσωπόν σου το σεπτόν, ωσεί πρόσωπον Αγγέλου εφαίνετο, ωραϊσθέν τη χάριτι, και πάντας συγκινούν κραυγάζειν˙
Αλληλούϊα.
Όλη λελαμπρυσμένη, τω Κυρίω παρέστης, τελέσασα οσίως τον δρόμον, το δε λείψανον Μήτερ το σον, ιατρείον παθών αναδέδεικται, ιώμενον τους πάσχοντας, εν ευλαβεία σοι βοώντας˙
Χαίρε Οσία ηγουμένη
Χαίρε Αγία δεδοξασμένη
Χαίρε αρετών ουρανίων γεώργιον
Χαίρε δωρεών θεοσδότων κειμήλιον
Χαίρε έσοπτρον πολύτιμον αιωνίων αγαθών
Χαίρε μάχαιρα η τέμνουσα τας αιτίας των παθών
Χαίρε το Ιωάννου καταπαύσασα ρίγος
Χαίρε το Διακόνου θεραπεύσασα άλγος
Χαίρε σεπτών Μοναζουσών καύχημα
Χαίρε λαμπρόν προς αρετήν έναυσμα
Χαίρε παθών χαλεπών καθαιρέτις
Χαίρε εχθρών της ορμής αναιρέτις
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Πόλις Θεσσαλονίκη, Θεοδώρα Οσία, καυχάται τη σεπτή σου ασκήσει, και τοις λειψάνοις σου τοις σεπτοίς, προσπίπουσα αγιασμόν κομίζεται, και τω σε θαυμαστώσαντι, εν ευφροσύνη Μήτερ ψάλλει˙
Αλληλούϊα.
Ρείθρον έβλυσε μύρου, η αγία εικών σου, εμφαίνόν σου την χάριν Οσία˙ ευωδία γαρ ώφθης Χριστού, κατά Παύλον τη καθαρά βιώσει σου˙ διο ευφραίνεις άπαντας, τοις μύροις σου τους εκβοώντας˙
Χαίρε το μύρον της απαθείας
Χαίρε το κρίνον της αφθαρσίας
Χαίρε μυρελαίου του θείου αλάβαστρον
Χαίρε πολιτείας οσίας κιννάμωμον
Χαίρε μυροθήκη έμψυχος αρωμάτων νοητών
Χαίρε άγιον ροδόσταγμα εξ ιδρώτων ιερών
Χαίρε ότι πηγάζεις μύρον εύοσμον θείον
Χαίρε ότι εδείχθης θαυμαστή μυροχεύμων
Χαίρε οσμή αγάπης της κρείττονος
Χαίρε τροπή απάτης του χείρονος
Χαίρε παθών δυσωδίαν σοβούσα
Χαίρε ημών τας αιτήσεις πληρούσα
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Σκεύος θείων χαρίτων, αληθώς ανεδείχθης, Οσία τω αμέμπτω σου βίω˙ διο η εν τω σω φωταγωγός παραδόξως ανέβλυσεν, ευώδες Μήτερ έλαιον, αγιάζον τους εκβοώντας˙
Αλληλούϊα.
Των θαυμάτων την χάριν, δεδεγμένη Οσία, δαιμόνων συνοχής απαλλάττεις, τους προσιόντας σοι ευλαβώς, και πάσαν νόσον ιάσαι εκάστοτε, τη προϊούση χάριτι, εκ των λειψάνων σου των βοώντων˙
Χαίρε πηγή ιάσεων πλείστων
Χαίρε ροή ναμάτων αΰλων
Χαίρε δωρημάτων των θείων επώνυμος
Χαίρε χαρισμάτων αγίων ανάπλεως
Χαίρε μάστιξ η συντρίβουσα των δαιμόνων την ισχύν
Χαίρε πάσιν η παρέχουσα την θεόσδοτον ροπήν
Χαίρε των δαιμονώντων ταχινή θεραπεία
Χαίρε χαράς αγίας συμπαθής χορηγία
Χαίρε παθών ξηραίνουσα βόρβορον
Χαίρε πιστών ευφραίνουσα όμιλον
Χαίρε δι’ ης ασθενείς εξιώνται
Χαίρε δι’ ης ευσεβείς φωταυγούνται
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Ύμνοις Θεσσαλονίκη, μακαρίζει Οσία, την σην θεοειδή πολιτείαν, εξαιρέτως δε η ση Μονή, την ιεράν σου γεραίρει πανήγυριν, ην Θεοδώρα φύλαττε, εκβοώσαν τω σω νυμφίω˙
Αλληλούϊα.
Φως ορώσα το θείον, Θεοδώρα Οσία, και θέσει θεουμένη αγία, ταις φωτοφόροις σου προσευχαίς, εκ σκοτομήνης παθών ημάς λύτρωσαι, φως αιτουμένη άϋλον, τοις ευλαβώς σοι εκβοώσι˙
Χαίρε φωτός θεάμων Τριφώτου
Χαίρε δοχείον του Φωτοδότου
Χαίρε παθημάτων τον ζόφον διώκουσα
Χαίρε ευρωστίαν τοις πάσχουσι νέμουσα
Χαίρε στέφος το αμάραντον δεδεγμένη εκ Θεού
Χαίρε κάλλος το αμήχανον θεωμένη του Χριστού
Χαίρε ότι λυτρούσαι θλιβερών συμπτωμάτων
Χαίρε ότι ιάσαι εκ δεινών συντριμμάτων
Χαίρε Χριστού χρηστότητος όργανον
Χαίρε ημών στεφάνωμα τίμιον
Χαίρε χοροίς Ασωμάτων συνούσα
Χαίρε Θεόν συν Αγγέλοις αινούσα
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Χάριτος ουρανίου, την οσμήν αποπνέει, η κάρα σου η θεία θεόφρον η προσιόντες οι ευσεβείς, αγιασμόν κομίζονται και έλεος, υμνούντές σου τα θαύματα Θεοδώρα και εκβοώντες˙
Αλληλούϊα.
Ψαλμοσύνθετον στέφος, τη σεπτή κορυφή σου, προσάγομεν πιστώς Θεοδώρα˙ ο ποροσδεξαμένη συμπαθώς, αίτει ημίν την των πταισμάτων άφεσιν, και λύσιν πάσης θλίψεως, ως αν απαύστως σοι βοώμεν˙
Χαίρε Οσία η θεοφόρος
Χαίρε εν άπασι φωτοφόρος
Χαίρε δρεπομένη χαράν ανεκλάλητον
Χαίρε καρπουμένη την δόξαν την άφραστον
Χαίρε καύχημα και στήριγμα ευλαβών Μοναστριών
Χαίρε τύπος και υπόδειγμα ευσεβών Ασκητριών
Χαίρε Θεσσαλονίκης θεοδώρητον κλέος
Χαίρε το της Μονής σου ενθεώτατον κλέος
Χαίρε δι’ ης παθών ιαθήσομαι
Χαίρε δι’ ης κηλίδων ρυσθήσομαι
Χαίρε πιστών συμπαθής προστασία
Χαίρε καμού προς Χριστόν μεσιτεία
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Θεόφρον Οσία, δωρών θεοσδότων, επώνυμε σεμνή Θεοδώρα, δωρεάν του σωθήναι ημάς, τον μόνον φιλάνθρωπον αίτει Κύριον, τους πόθω ευφημούντάς σε, και ομοφρόνως εκβοώντας˙
Αλληλούϊα.
Και αύθις το Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Τη Θεοδώρα τη Οσία ύμνον άσωμεν
Τη δοξασάση τον Θεόν βίου λαμπρότητι
Και θεόθεν επαξίως θαυμαστωθείση˙
Αναβλύζει γαρ ιάματα σωτήρια
Και λυτρούται πειρασμών και περιστάσεων
Τους κραυγάζοντας, χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Δίστιχον.
Θεοδώρα δίδου μοι χάριν θεόθεν
Γερασίμω χαίρέ σοι αναβοώντι. 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή

 

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου για το καλό -και ζήτησε τη βοήθειά του για το καλό- μόνον αυτό μπορεί να από ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη. Επιθυμώ το φίλο όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει και να δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό και να με υποστηρίζει στο καλό. Τέτοια φιλία είναι καθαρτήριο, στο οποίο ο άνθρωπος καθαρίζεται από τις άγριες και χαμηλές συνήθειες και διαθέσεις. Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου. Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή, που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.

Ανάλογα με το είδος της αγάπης που προσφέρει ένας άνθρωπος στους φίλους του τέτοιους φίλους θα βρει. Ο καθένας έχει το φίλο που του αξίζει. Ανάλογα με την ποιότητα ή το μέγεθος της θυσίας βρίσκονται οι φίλοι. Θα πρέπει να απαρνηθώ οτιδήποτε ευτελές για να μπορέσω να έχω για φίλο εκείνον που το ύψος της ψυχής του μ΄ αρέσει. Και πρέπει να αποβάλω τον εγωισμό αγαπώντας έναν μη εγωιστή φίλο. Και πρέπει να αποβάλω τη θηριωδία αγαπώντας έναν ευγενή φίλο.

Η φιλία είναι σχολείο. Ό,τι είδους είναι η φιλία τέτοιου είδους είναι και το σχολείο. Κάποιον η φιλία τον ανεβάζει στον ουρανό και άλλον τον τραβά στην κόλαση. Φιλίες οι οποίες είναι συνωμοσία ενάντια στο καλό υπάρχουν αρκετές. Τέτοιες φιλίες υπάρχουν πολλές και στο περιβάλλον μας. Φίλοι μπορούν να γίνουν κι εκείνοι που ούτε γνωρίζονται ούτε σέβονται ούτε θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον. Φίλοι μπορούν να γίνουν άνθρωποι διαφορετικής ψυχοσύνθεσης για το κέρδος. Φίλοι γίνονται άνθρωποι διαφορετικών αρχών όχι λόγω των αρχών αλλά για τον πλούτο. Λόγω ειδικού καθεστώτος για να πάρουν άδεια εργασίας και λόγω προμηθειών, λόγω πλιάτσικου και κλοπής.

Φίλοι συχνά αποκαλούνται προσωρινά και εκείνοι που στο βάθος της ψυχής τους περιφρονούν ο ένας τον άλλον. Χαμογελούν ο ένας στον άλλον συχνά εκείνοι που με χαμόγελα καταπιέζουν ξεσπάσματα μίσους ο ένας για τον άλλον. Αχ αυτά τα φιλικά χαμόγελα! Συχνά σημαίνουν αυλαία πάνω από την κόλαση. Φίλοι γίνονται συχνά άνθρωποι λόγω δειλίας, συχνά από φόβο του ενός προς τον άλλον, πολλές φορές από ματαιοδοξία, συχνά λόγω του ότι βαριούνται. Αυτή είναι πρόσκαιρη και συμφεροντολογική φιλία -το μεγαλύτερο ζιζάνιο που μεγαλώνει στη γη και η μεγαλύτερη ντροπή των ανθρώπων.

Είναι λοιπόν περίεργο που οι άνθρωποι δεν αγαπούν τους εχθρούς τους, όταν δεν ξέρουν να αγαπούν ούτε τους φίλους τους; Είναι παράξενο να μην μπορεί να διαβάσει βιβλία το παιδί που δεν έμαθε την αλφάβητο; Πώς μπορεί να αγαπήσει ο άνθρωπος τον απόμακρό του, όταν δεν μπορεί να αγαπήσει τον πλησίον του; Πώς μπορεί ο Σέρβος να αγαπήσει τον Γερμανό, όταν ο Σέρβος δεν έμαθε να αγαπά το Σέρβο; Πώς οι μη γνωρίζοντες τον Θεό Ιάπωνες να αγαπήσουν τους χριστιανούς Ρώσους, όταν οι Ρώσοι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλο; Ποτέ δε θα υπάρξει αγάπη προς τους εχθρούς, μέχρι να υπάρξει αγάπη ανάμεσα στους φίλους. Και δε θα υπάρξει αγάπη ανάμεσα σε φίλους, μέχρι να οικοδομηθεί επάνω στη γνώση των άλλων, το σεβασμό και τη θυσία.

Όσο η φιλία θα αποτελεί μόνο υπηρέτρια των κατώτερων στόχων, τόσο θα κυβερνά στον κόσμο το κακό.

Η χριστιανική αγάπη κινείται κυκλικά.

Πρώτα έρχεται η αγάπη προς τον εαυτό μας, κατόπιν η αγάπη προς τους φίλους μας, μετά η αγάπη προς τους εχθρούς μας και, τέλος, η αγάπη προς τον Θεό. Ο Χριστός την αγάπη προς τον εαυτό μας την πήρε για μέτρο της αγάπης μας για τους ανθρώπους και για τον Θεό. “Όπως αγαπάς τον εαυτό σου”, λέει ο Χριστός, “να αγαπάς και τον πλησίον”. Αν οι άνθρωποι είχαν χριστιανική αγάπη προς τον εαυτό τους, γρήγορα θα είχαν και χριστιανική αγάπη προς τους φίλους τους και προς τους εχθρούς τους. Αλλά αυτή η βασική αγάπη των ανθρώπων -η αγάπη προς τον εαυτό μας- ακόμα πλειοψηφεί ως ζωώδης, εγωιστική, αδηφάγα, ακάθαρτη, οπότε και κάθε άλλη αγάπη, βασιζόμενη σε τέτοια αγάπη είναι ομοίως τέτοια.

Όμως, θα έρθει μια καλύτερη εποχή, κατά την οποία οι άνθρωποι θα αγαπιούνται περισσότερο με το πνεύμα και την αλήθεια, και λόγω του πνεύματος και της αλήθειας, και θα έχουν αληθινή αγάπη τόση όση είναι σήμερα η ψευδής αγάπη.

Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος για τον φίλο θα είναι ιερέας και εξομολόγος, και όχι συνεργάτης στην συγκέντρωση πλούτου και την απόλαυση αυτού του κόσμου.

Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος θα είναι για τον φίλο παρηγορητής και γιατρός, και όχι αποπλανητής και εξολοθρευτής της ψυχής.

Όταν έρθει αυτή η εποχή, τότε θα αρχίσει η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μα όσο μακριά και αν είναι αυτή η εποχή, βρίσκεται καθ΄οδόν και θα έρθει.

Η αγάπη με την οποία σήμερα οι άνθρωποι αγαπιούνται οδηγεί στην αυτοκτονία. Αλλά όταν έρθει εκείνη η εποχή θα φέρει μαζί της και την αγάπη η οποία θα καθοδηγεί προς τη ζωή.

Ακόμα δεν ήρθε η εποχή της αγάπης προς τους εχθρούς, αφού ακόμα δεν πληρούμε την εντολή για την αγάπη προς τους φίλους.

Αλλά θα εκπληρωθεί και η μια και η άλλη εντολή, γιατί δεν προέρχονται από τον άνθρωπο αλλά από τον Θεό. Και η θεϊκή εντολή δεν μπορεί να μείνει ανεκπλήρωτη. Δεν μπορώ, εγώ, αδελφοί μου, να σας παρακινήσω με τους αδύναμους λόγους μου, ώστε να εκπληρώσετε τις θεϊκές εντολές περί αγάπης. Όμως, θα σας κινήσει σε αυτό ο Θεός, ο οποίος κινεί τους ήλιους. Δεν μπορώ να σας δώσω ούτε τη δύναμη για τη γνώση ούτε τη δύναμη για το σεβασμό ούτε τη δύναμη για τη θυσία. Αυτή η δύναμη θα σας τη δώσει Εκείνος που έχει την παντοδυναμίας στα χέρια Του και που κινεί τα σύννεφα με τις σκέψεις. Ο λόγος περί Θεού θα καταστεφόταν αν εξαρτιόταν από τους λόγους μου και από τις δικές σας συνήθειες. Αλλά ο λόγος περί Θεού, ανεξάρτητα απ΄ όλους εμάς θα πετύχει και θα νικήσει. Εκείνος του οποίου τα χρόνια δεν έχουν αριθμό και η οντότητά του δεν έχει τέλος δεν μπορεί να αφήσει το επίγειο σπίτι του στις διαθέσεις μας, στα αδύναμα δημιουργήματά του, των οποίων η αρχή και το τέλος σχεδόν συναντιούνται σ΄ένα σημείο και των οποίων η οντότητα είναι μια κουκκίδα. Δεν είναι ο άνθρωπος αλλά ο Θεός φερέγγυος και πιστός εγγυητής της βασιλείας της αγάπης στη γη. Ο Θεός μας είναι εγγυητής ότι ο ήλιος δε θα σβήσει πριν να δει τα τέκνα Του επί της γης να μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους. Κοίτα, σε λίγο καιρό θα σβήσει για μας ο ήλιος: Σκεπασμένοι από το μαύρο πέπλο του θανάτου, θα μείνουμε κρυμμένοι από τον ήλιο. Αλλά γιατί να μη μας δει ο ήλιος, όσο ζούμε, σαν τέκνα που μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους; Ας υποσχεθούμε ότι θα δώσουμε τέτοια ευχαρίστηση στον ήλιο και πόσο μεγαλύτερη ευχαρίστηση σ΄εμάς και τους φίλους μας! Ας είναι αρωγός μας σ΄αυτό ο επουράνιος Πατέρας μας, και τώρα και στους αιώνες.

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο “Αργά βαδίζει ο Χριστός”, Αγάπη εν Χριστώ

πηγή: http://www.diakonima.gr/